[مدت‌زمان خواندن: ۲ دقیقه] فرزندم! حالا که تیره‌روزی حالِ جاری تو و دیگر مردمِ وطنم شده است، می‌خواهم از امید بگویم. می‌توانم مانند بسیاری دیگر، لب به شکوه باز کنم. یا می‌توانم دردنامه‌ای غم‌بار بنویسم. اما تو نیازمند چراغی، نه سیاه‌چادرِ غم. فرزندم! می‌دانم که مفهومِ «ملیّت» و «مردم» و «ملت» رنگ باخته. می‌دانم که هم‌وطنانم، به خون‌خواهی از …

[مدت‌زمان خواندن: ۲ دقیقه] ما حسرت می‌خوریم. حسرتِ چیزهایی که به دست نیاورده‌ایم، حسرت چیزهایی که از دست داده‌ایم و حسرتِ آدمی که می‌خواستیم بشویم و نشدیم. معمولاً حسرتِ چیزهایی را می‌خوریم که درکِ کاملی ازشان نداریم. اغلبِ حسرت‌های ما، برخاسته از تعلق خاطر به چیزها و آرزوهایی‌ست که هیچ شناختِ ملموسی ازشان نداریم. من هم زیاد حسرت خورده‌ام. …

[مدت‌زمان خواندن: ۴ دقیقه] اگر بگوییم آدم و حوّا هم لحظاتِ عمیقی را با «احساس تنهایی» در زندگی‌شان تجربه کرده‌اند، بیراه نیست. احساس تنهایی، اگرچه بی‌ارتباط با تعداد آدم‌های روی زمین نداشته، ولی سرچشمه‌اش را باید در جای دیگری جست. انسان موجودی تنها است مکاتب مختلفِ روانشناسی و فلسفه دربارۀ تنهایی و احساس تنهایی حرف زده‌اند. مشخصاً اگزیستانسیالیست‌ها روی …

[مدت‌زمان خواندن: ۳ دقیقه] چند سال پیش چیزی دربارۀ ۱۹ سالگی از استیون کینگ خواندم. کینگ در آن یادداشت که در آغازِ یکی از کتاب‌هایش آمده، ۱۹ ساله‌ها را خطاب قرار داده. پیش‌تر در مطلبی با عنوانِ «نوزده‌سالگی، فصلِ عصیان» به آن یادداشت اشاره‌ای کرده‌ام. (ببخشید که سایت مدیوم فیلتر است!)اما حالا می‌خواهم گسترده‌تر حرف بزنم و جامعۀ بزرگتری …