خواهرزادۀ شش‌ساله‌ام از مادرش پرسیده: «ما اصلا برای چی به دنیا آمدیم؟ برای چی زنده‌ایم؟» پسرک هنوز نمی‌داند سؤالش فردی‌ترین و اساسی‌ترین سؤالِ بشریت است و حتی اگر مادرش جوابی هم داشته باشد، آن جواب، پاسخِ او نیست. هم‌سن و سالِ سپهر که بودم، خیال می‌کردم دنیای بزرگسالی دنیای ساختن و شکوهمندیِ روزافزون است. نوجوان …

کمتر از یک ماه پیش، موتورسیکلتم را توقیف کردند. ظاهراً همکاری جدیدی بین پلیس راهور و کلانتری‌ها شروع شده که به هر بهانه (و حتی بی‌بهانه) موتورسیکلت‌ها را متوقف می‌کنند و مدارک‌شان را می‌خواهند و اگر حتی یک مدرک همراهت نباشد، موتورت را توقیف می‌کنند. موتورِ من به‌دلیلِ نداشتنِ گواهینامه توقیف شد. درست یک سال …

دیوارِ برلین شق و رق سرِ جایش ایستاده بود که به دنیا آمدم. در روز تولد من، هنوز گورباچف بر ترومپتِ «کمونیسم» می‌دمید. اگر آن روز ساعتِ هفتِ صبح (درست وقتی من متولد شدم) در موقعیتِ جغرافیاییِ ۵۲°۲۹’۵۵.۶″N 13°۲۷’۵۶.۰″E می‌بودید، احتمالاً به ضربِ گلولۀ کسانی که گمان می‌کردند قصدِ فرار به برلینِ غربی را دارید …

یک اشاره: زندگی تکرار تکرار نیست عنوان نوشته‌ای از خشایار دیهیمی است. در توضیح باید بگویم نوشته‌ای که می‌خوانید مدت‌ها پیش به قلم خشایار دیهیمی بزرگ در شمارۀ اول مجلۀ اندیشه پویا منتشر شده است. شبی از من پرسید «چرا چشم‌هایت اینقدر غمگین است؟» و این آغازِ گفتگویی مفصل شد. و بعد این نوشته (زندگی …

سال‌ها پیش، وقتی هنوز داستانی ننوشته بودم و کتابی چاپ نکرده بودم، در یکی از وبسایت‌های ادبی فارسی مطلبی با عنوانِ «ده فرمان برای نویسنده شدن» خواندم که بی‌ربط به رابطۀ علف و هنر نبود. نخستین فرمان را هنوز به یاد دارم: «از می‌گساری و و مخدر پرهیز کن!» از این جنس «ده فرمان» زیاد …