[مدت‌زمان خواندن: ۳ دقیقه] آنچه می‌خوانید خلاصۀ داستانِ یک فیلمِ هالیوودی نیست، اگرچه می‌تواند دستمایۀ فیلمی پُربیننده باشد. از سفر که برگشتم، با چند نفر از رفقا وعده کردیم و دیدار تازه کردیم. به المیرا گفتم: راستی می‌دانستی خانه‌ای که تویش می‌نشینم قبلاً خانۀ منیرو روانی‌پور بوده؟ به بامزگی ماجرا خندیدیم و او لقمۀ نان و پنیرش را گرفت …

[مدت‌زمان خواندن: ۳ دقیقه] پیش از هر چیز: به قولِ جنابِ مولانا، «مدتی این مثنوی تأخیر شد». جز یک یادداشت در آخرین روزهای اسفند ۱۳۹۶، تا امروز یادداشتِ تازه‌ای در وبلاگم منتشر نکرده بودم؛ که در سفر بودم و شرایطِ به‌روزرسانی وبلاگ را نداشتم. بنا ندارم از سوریه بنویسم یا اینجا روایتِ سفرم را بازگو کنم. باز تکیه می‌کنم …

[مدت‌زمان خواندن: ۴ دقیقه] مورسو دور از ما نیست. حالا جامعه‌ای شبیهِ جامعۀ بیگانه داریم. «بیگانه در جامعۀ ضدارزش و مکانیکی» زیرعنوانِ ساختگی‌ای است برای داستانِ بلندِ بیگانه نوشتۀ آلبر کامو. مورسو شهروندِ گُنگ و بی‌دفاعِ جامعه‌ای‌ست که چند ویژگی مشخص دارد: مردمش عادت به قضاوتِ یک‌سویه و ناعادلانه دارند، نمی‌پرسند و حکم می‌دهند، تعامل در آن مکانیکی‌ست، نتیجه‌گیری …

[مدت‌زمان خواندن: ۲ دقیقه] سرخیِ ماتحتِ ماشین‌ها بود و تیرگی شب. ترافیک تمامی نداشت. راننده یک ریز حرف می‌زد. دل دادم. زنش ولش کرده بود. سابقۀ کاری‌اش خراب شده بود. اخراج شده بود. گفته بودند اگر شکایت کنی پدرت را درمی‌آوریم. ساده بود؛ به سادگی میلیون‌ها هم‌وطنِ مالیات‌پردازِ دیگرم. [read more=”ادامۀ مطلب…” less=”بستن”] سرخیِ ماتحتِ ماشین‌ها بود و بوق‌های …