[مدت‌زمان خواندن: ۳ دقیقه] سنِ من به عصرِ کمیته قد نمی‌دهد. اما خوانده‌ام و شنیده‌ام. کما اینکه دربارۀ آن عصر، رمان هم نوشته‌ام و به‌گواهِ معاصرانِ کمیته و پونز، کلت۴۵ -صرف‌نظر از رویکرد- در بازنمایی احوال و تصاویرِ آن روزگار موفق بوده است. از همین رو، می‌توانم واپس‌گرایی فرهنگی حاکمیت به عصر کمیته و پونز را در عرصۀ فرهنگ …

[مدت‌زمان خواندن: ۳ دقیقه] شنیده‌ام که بازاری‌ها وقتی بخواهند لاتی پُر کنند و بگویند کلاه سرِ من نمی‌رود، می‌گویند «من توی عمرم یک صفحه کتاب هم نخواندم». بارها از آدم‌های مختلف این جمله را شنیده‌ام که: «زندگی با داستان و کتاب فرق می‌کند.» انگار دارند ناخواسته دربارۀ رابطه رمان، واقعیت و تخیل صحبت می‌کنند. خب، من هم می‌خواهم در …

[مدت‌زمان خواندن: ۸ دقیقه] نه این متن ضدزن است و نه من شوپنهاور، اما ممکن است بخشی از نگاهم به سووشون چندان زن‌پسند نباشد. چه آنکه به‌سانِ بسیاری دیگر، معتقدم سووشون یک رمانِ موفق فارسی و -شاید موفق‌ترین زن‌نوشت فارسی است که برخلافِ عقیدۀ حسینعلی قبادی، عرصۀ مطالبۀ «حقوق از دست‌رفتۀ زنان»۱قبادی، حسینعلی؛ آقاگل زاده، فردوس، دسپ، سیدعلی. تحلیل …

[مدت‌زمان خواندن: ۵ دقیقه] سرانجامِ دار و دسته‌بازی و صنف‌بازی و حلقه ادبی ناراستی و پیکارِ بیهوده است. این عارضۀ طبیعیِ پذیرش منافعِ گروهی‌ست؛ خواه آخوند باشی یا وکیل یا نویسنده یا شاعر یا پزشک. گیر می‌افتی؛ مگر آزاده باشی. سارتر و مسؤولیت نویسنده می‌گویند: این سارتر بود که با وجود تعهد در جناحِ چپ، حملۀ شوروی سابق به …

[مدت‌زمان خواندن: ۴ دقیقه] کورش اسدی چندی پیش مُرد. خودکشی کرده بود. بی‌بی‌سی هم بی‌درنگ خبر را در بوق کرد. با زنش هم مصاحبه کردند. نه کدخدایی رفته بود نه کدخدایی آمده بود: یک خودکُشی ساده که در نظرِ مخاطبانِ ادبیات ایران، از نویسنده‌جماعت بعید نیست. این باور از کِی و کجا دربارۀ جریان ادبی ایران باب شد؟ ریشه‌اش …

[مدت‌زمان خواندن: ۴ دقیقه] محتوای ویژۀ مشترکان کاغذ استنسیل: اصالت (هر آنچه هستی، هر آنچه خود حقیقتاً به آن دست یافته‌ای و شهودی و موروثی جانِ تو را شکل داده) خریدار ندارد. این جهان‌شهرِ انسان‌کُش، شهروند مطیع می‌خواهد. بردگانش هم، از آزادها می‌ترسند و با آن‌ها نمی‌آمیزند.