کمتر از نیم ساعت وقت دارم تا از درمان با خواندن یا همان درمان با کتابخوانی بگویم. احتمالاً تا به حال زیاد با چنین تیتری مواجه شده‌اید. پیش‌تر هم دربارۀ درمان با نوشتن چیزکی نوشته بودم. کتابخوانی به‌ذات فضیلت و برتری نیست. هر کسی به‌دلیلی کتاب می‌خواند. گاهی اوقات صرفاً برای لذت بردن از یک …

راستش این روزها سخت سرگرمِ نوشتنم، آن‌قدر که یازده روز می‌شد دفترِ یادداشت‌های شخصی‌ام را هم باز نکرده بود. اخبار را هم دنبال نمی‌کنم چون موقعِ نوشتن به آرامش محتاجم. اما نیمه‌شب دنبالِ چیزی می‌گشتم و به یادداشتی از رضا امیرخانی برخوردم دربارۀ میثم نیلی و مجمع ناشران انقلاب اسلامی. خواندمش. گفتگوی «آقا میثمِ گُل» …

فوتبال همیشه درسی برای زندگی‌ست. تیم ملی ایران برخلافِ همۀ ادوارِ پیشینِ جامِ جهانی، این‌بار مردانۀ مردانه جنگید. جنگید و حذف نشد؛ چرا که جنگجوهای واقعی شاید شکست بخورند، اما هرگز حذف نمی‌شوند. پنج قاب از تیم ملی ایران برای مردم و حکّامِ ایران درس‌آموز است.   یک: ایرانِ همۀ ایرانی‌ها، ایرانِ فرصت‌ها در این …

سوادِ خواندن و نوشتن هر روز فراگیرتر می‌شود. خبرِ خوبی است، نه؟ اما این خبرِ خوب هم برای خودش وجوهِ ناجوری دارد. از کاهش دقت زبان‌آموزان و نونویسان بگیرید تا تغییرِ رفتارِ نوشتاریِ باسوادانِ دنیا تحتِ تأثیرِ پیشرفت‌های فناورانه و افزایشِ سرعتِ زندگی. حالا دهۀ هفتادی‌ها و دهۀ هشتادی‌ها ترجیح می‌دهند بیشتر با اصوات حرف …

من (و البته بسیاری از هم‌نسلانم) در خانواده‌هایی بزرگ شدیم که جشنِ تولد در آن‌ها معنا نداشت. تعدادِ جشنِ تولدهای دورانِ کودکیِ ما را می‌توان شمرد. من می‌توانم انگشتِ وسطم را برای شمردنش انتخاب کنم. (نه اینکه خیال کنید منظورِ رکیکی دارم، نه. انتخابم به این دلیل است که تنها جشنِ تولدِ زندگی‌ام در سال‌های …

به‌تاریخِ ۲۹ مهرماه ۱۳۹۳ یادداشتی به تیترِ «آقای صالحی ممکن است رنگی شوید» از این قلم در ایسنا منتشر شد. آن روزها، روزهای آغازینِ حضورِ سیدعباس صالحی در معاونت فرهنگی وزارت ارشاد بود. وزارتِ ارشادی که معلوم بود چوب لای چرخش می‌گذارند و تکیۀ وزیرش بر صندلی حکایتِ دولتِ مستعجل است. اما آن یادداشت چه …