کمتر از نیم ساعت وقت دارم تا از درمان با خواندن یا همان درمان با کتابخوانی بگویم. احتمالاً تا به حال زیاد با چنین تیتری مواجه شده‌اید. پیش‌تر هم دربارۀ درمان با نوشتن چیزکی نوشته بودم. کتابخوانی به‌ذات فضیلت و برتری نیست. هر کسی به‌دلیلی کتاب می‌خواند. گاهی اوقات صرفاً برای لذت بردن از یک …

در کشوری که ناشرانش از کتابفروشی‌هایش بیشترند (مثلِ این است که کارخانه‌های آرد از نانوایی‌ها بیشتر باشند) نمایشگاهِ کتاب فصلِ خزانِ کتاب است و بس. ولی به هر حال، ممکن است همچنان اصرار داشته باشید به نمایشگاه کتاب بروید و کتاب‌ها را از آنجا تهیه کنید. ممکن است این راهنما به کارتان بیاید: نسخۀ شخصی …

چرا کتاب بخوانیم و چرا رمان بخوانیم سؤال خیلی‌هاست. بارها با این سؤال‌ها مواجه شده‌ام. دانستنِ فایدۀ کتابخوانی، حقِ هر آدمی‌ست. پیش‌تر هم گفته‌ام، کتابخوانی باید نیازی را رفع کند وگرنه بی‌ثمر است. حالا این نیاز ممکن است نیازی کوتاه‌مدت، میان‌مدت یا بلندمدت باشد. نیازی فکری باشد یا نیازی معیشتی یا مکانیکی.

همواره در نوشته‌های من شک کن. اگر دروازۀ ذهنت را به سربازانِ نقد و تحلیل و تفکر ایمن نکرده‌ای، هرگز کلماتم را نخوان. آنچه می‌گویم شاید نامش مطالعه انتقادی باشد. از نام‌ها هم گذر کن. جز برای تأمل و تشکیک به کلماتم نزدیک نشو.

مدت‌هاست که از غریبه و آشنا جملاتی شبیهِ «نمی‌توانم تمرکز کنم.» یا «وقتی کتاب دست می‌گیرم زود کسل و خسته می‌شوم» را می‌شنوم. معمولاً وقتی متوجه می‌شوند نویسنده‌ام راهکار طلب می‌کنند. البته که یک راهِ حل سراغ دارم که در عینِ سادگی، اجرایش دشوار است. تمرکز نداشتن در مطالعه یا خسته شدن از کتابخوانی هر …

در سال ۱۳۹۰ در خانهٔ کتاب اشا مطلبی نوشتم دربارهٔ شعارهای ابداع‌شده برای نمایشگاه‌های کتاب تهران و هفته‌های کتاب. عنوانِ متن این بود: «هورا برای کتاب یا جملهٔ امری بی‌ظرافت؟*» در آن نوشته، شعارهایی ایرانی و خارجی را برای نمونه قیاس کرده بودم و گفته بودم شعارهای انتخاب‌شدهٔ ایرانی، همه تحذیری و امری و هشداردهنده‌اند. …