کسی از پشتِ گوشی می‌گوید: «عیدت مبارک!»

تو جوان‌مرد نیستی! تو پلیدی، نجسی و هماوردی با تو گرفتاری‌ست. تو جوان‌مرد نیستی زندگی. رفیقانِ من را یکی-یکی از پا می‌اندازی. جانِ من را می‌فرسایی و در آن دم که قهقههٔ پیروزی سر می‌دهی، با انگشت آن نمایه‌های مبهمِ ایمان را نشانم می‌دهی و تمسخرآمیز می‌پرسی: پس چرا یاری‌ات نمی‌کنند؟
تو پلیدی زندگی و من با خود می‌اندیشم «پس چرا یاری‌ام نمی‌کنند؟»
کسی از پشتِ گوشیِ تلفن می‌گوید: «عیدت مبارک!»