توده‌ها به امیدِ زندگی بهتر علیه نظام‌ها می‌شورند، انقلاب می‌کنند و برمی‌اندازند. ناگهان قدرتِ نو برمی‌آید و یوهاها! به جای تغییر ساختار، این توده‌ها هستند که مجبور به تغییر می‌شوند. از تغییر در چهره و سر و وضع گرفته تا شیوهٔ اندیشیدن. این‌گونه است که هر انقلابی مادرِ خود را می‌درد و می‌خورد.
انقلاب‌ها مادرِ خود را می‌خورند!
