[مدت‌زمان خواندن: ۳ دقیقه] شنیده‌ام که بازاری‌ها وقتی بخواهند لاتی پُر کنند و بگویند کلاه سرِ من نمی‌رود، می‌گویند «من توی عمرم یک صفحه کتاب هم نخواندم». بارها از آدم‌های مختلف این جمله را شنیده‌ام که: «زندگی با داستان و کتاب فرق می‌کند.» انگار دارند ناخواسته دربارۀ رابطه رمان، واقعیت و تخیل صحبت می‌کنند. خب، من هم می‌خواهم در …

[مدت‌زمان خواندن: ۸ دقیقه] نه این متن ضدزن است و نه من شوپنهاور، اما ممکن است بخشی از نگاهم به سووشون چندان زن‌پسند نباشد. چه آنکه به‌سانِ بسیاری دیگر، معتقدم سووشون یک رمانِ موفق فارسی و -شاید موفق‌ترین زن‌نوشت فارسی است که برخلافِ عقیدۀ حسینعلی قبادی، عرصۀ مطالبۀ «حقوق از دست‌رفتۀ زنان»۱قبادی، حسینعلی؛ آقاگل زاده، فردوس، دسپ، سیدعلی. تحلیل …

[مدت‌زمان خواندن: ۵ دقیقه] سرانجامِ دار و دسته‌بازی و صنف‌بازی و حلقه ادبی ناراستی و پیکارِ بیهوده است. این عارضۀ طبیعیِ پذیرش منافعِ گروهی‌ست؛ خواه آخوند باشی یا وکیل یا نویسنده یا شاعر یا پزشک. گیر می‌افتی؛ مگر آزاده باشی. سارتر و مسؤولیت نویسنده می‌گویند: این سارتر بود که با وجود تعهد در جناحِ چپ، حملۀ شوروی سابق به …

[مدت‌زمان خواندن: ۲ دقیقه] هنر هزارتویی‌ست ژرف. هر دم راهی‌ست و دریچه‌ای و چاله‌ای و وسوسه‌ای و خطرِ افتادنی و نویدِ شکفتنی و زایشی یا مرگی. بر دروازۀ هزارتو نوشته‌اند «پررنج» اما تا پا به سفر نسپاری، هرگز هرگز شرحِ آن پیشانی‌نوشتِ مختصر را درنمی‌یابی. نویسندگی یعنی زیستن پرهزینه نویسندگی یعنی زیستن پرهزینه نویسندگی هزارتویی‌ست که هر دم آزمونی …

[مدت‌زمان خواندن: ۴ دقیقه] صحبت دربارۀ اختلال دوقطبی فروغ فرخزاد و بعدترش قشقرق بر سرِ نامه‌های عاشقانه فروغ به ابراهیم گلستان، به همه چیز مربوط بود جز ادبیات.

[مدت‌زمان خواندن: ۲ دقیقه] ادبیات اتفاقی هست و نیست. امر خلاقه در خلأ اتفاق نمی‌افتد و نویسنده تهی‌سر و تهی‌دل نمی‌نویسد. او در بسترِ زمان و مکان بارور می‌شود: ناخودآگاهش نطفه می‌پذیرد. اگر نویسنده‌ای برای بازگویی داستانش بستر زمانی قرن چهارم-پنجم هـ.ق را انتخاب می‌کند ابداً محصول یک اتفاق نیست. پس اتفاق کجاست؟ «اتفاق» همان عاملِ فراخوانیِ «ناخودآگاه» است. …