جهانِ غبارزدهٔ امروزمان، به دودهٔ جهلِ خودمان آلوده‌ست. بزه‌کاری، تکفیر، فرار از گفتگو، خودحق‌پنداری، قضاوت کردن دیگران، خون‌ریزی و جنگ، نفی دیگران، حسادت و بی‌سوادیِ ما جهان را تیره می‌دارد. بخوانیم تا جهانی نو بسازیم؛ جهانی بدونِ خشونت و جهل و خودبینی. بخوانیم تا خدای را و خلق را و خود را بازبشناسیم. جهانِ ما تشنهٔ اعتدال است و گمشدهٔ روزگار را نخواهیم یافت، جز با خواندنِ جان و حالِ پدران و برادران‌مان.
نوروزتان مبارک، عاقبت‌تان خوش.
