مدتی پیش گزینهٔ اشعارِ دکتر پرویز ناتل‌خانلری با مقدمه‌ای از دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی منتشر شد. مقدمه‌ای که در واقع مقاله‌ای از پیش انتشار یافته در کتابی دیگر بود. شفیعی در آن مقاله کمی به‌تندی بر نیما تاخته بود و تقریباً مدعیِ اثرپذیریِ دور از شرافتِ نیما از خانلری شده بود. بلوا و بلبشویی برپا شد و هواخواهانِ این و آن به هم تاختند؛ آن هم در این اوضاعِ مسخرهٔ ادبیات که کم دشمن ندارد.
ماجرا حالا کمی فروکش کرده است. امروز متنی متین، منطقی و حقیقتاً از روی ادب و ادیبانه از جناب کامیار عابدی خواندم. عابدی در این متن نه در پی تخریبِ این یا آن، که در صددِ آن است نگاهِ مخاطبش را (خواه پیشوندِ دکتر داشته باشد، خواه مثلِ من عامی باشد) به پرچمِ سفیدِ ادب معطوف کند. توصیه می‌کنم متنِ ایشان را بخوانید.
نگاهِ منطقی و متین به بلوای یک قیاس
