امام موسی صدر زندانی نیست، اسیر نیست، او روحی جاری در زمان و مکان است. روحی که گاهی در سخنرانیها و کتابهای منتشر شده از او حلول میکند و امروز در موسیقی سامی یوسف جریان پیدا کرده است.
این ادعایِ غریبی نیست. کوچکترین آشنایی با آثار و افکار امام موسی صدر نشان میدهد که او، مجاهدِ عرصهٔ تقریبِ مذاهب و اتحادِ مسلمین است. فراتر از این، امام موسی صدر رهبرِ همدستیِ ادیانِ الهی است و همواره کوشیده است انسانهای پاکنهادِ جهان را با هر مذهب و دین و نگرش به هم دیگر نزدیک کند. تلاشِ امامِ ما بر یکصدایی ادیانِ توحیدی و همگروهیِ آزادیخواهانِ جهان است. امام موسی صدر کوشیده است تا انسانها را بیتوجه به جنس، رنگِ پوست، نژاد، ملیت، زبان، مذهب و دین به سوی یک هدف هدایت کند. در این راه، همهٔ انسانهای زندهدل و نیکپندار یارانِ امام و دوستانِ امام هستند.
اینکه امام موسی صدر پس از سالها سالم و زنده به آغوشِ دوستدارانِ بیشمارش بازگردد بسیار مهم است. اما پایانِ انتظارِ ما وقتی معنا مییابد که اندیشهٔ امام موسی صدر در ذهن و زبانِ دیگر مسلمانان جاری باشد. مهم آن است که هدفِ امام موسی صدر به هر نحو پیگیری شود و حالا باید خوشوقت باشیم که در دنیای موسیقی کسی هست که به حق از زبانِ امامِ ما سخن میگوید.
سامی یوسف ایرانی باشد یا نه، شیعه باشد یا نه، مثلِ ما به سیاست بیاندیشد یا نه هیچ اهمیتی ندارد. مهم آن است که او امروز صدای رسای امام موسی صدر در قالب موسیقی است. مایهٔ خوشوقتی است که سامی یوسف از ارزشهای حقیقیِ الهی حرف میزند و بی در نظر گرفتنِ مرزها و زبانها از خوبیها، انسانیت و برترین مخلوقِ قرون و اعصار سخن میگوید.
بهرهگیری از زبانهای مختلفِ رایج در کشورهای اسلامی (عربی، ترکی، فارسی، هندی و حتی بوسنیایی) و انتخابِ اشعاری که بر اشتراکاتِ ارزشمند انسانی تمرکز کردهاند از هوش بالای سامی یوسف خبر میدهد و بار دیگر من را وادار میکند تا او را صدای امام موسی صدر در دنیای موسیقی بنامم.
همانقدر که امام موسی صدر در بیان لطیف و هوشیار است، سامی یوسف در موسیقی و اجرایش هوشمند و بامهارت است. همین نکته است که او را از دیگر هنرمندانِ مسلمانِ عرصهٔ موسیقی متمایز میکند. او ممتاز است چون خود را به مضامینِ سطحی محدود نمیکند. و ممتاز است چون دل به دریا زده و راه و منشی را برگزیده که هزاران نفر همانندِ او حتی به آن فکر هم نکردهاند.
این معنایِ زنده بودنِ امام و بودنش کنارِ ما است. این یعنی جاری بودنِ امامِ ما در زمانها و مکانها. کاش همهٔ ما حلقوم صدر، قلمِ صدر، قلبِ صدر، چشمِ صدر و قامتِ صدر باشیم و به این رودِ جاری بپیوندیم.