رمانی که نمی‌خواستم تمام شود

حامد رضایی: معمولا رمان‌های بالای 300 صفحه را نمی‌خوانم. اگر هم شروع به خواندن کنم، تا آخرش را نخوانده و نیمه کاره رهایش می کنم. حتی اگر به شدت تشنه فهمیدن ادامه داستان باشم! کلاً حوصلهٔ رمان بلند خواندن را ندارم. «کلت 45» را هم با همین پیش‌فرض شروع کردم که تا انتهای آن را نخواهم خواند.
شروع کردم و اتفاقا تا آخر خواندم. شاید تنها رمانی بود که نمی خواستم زودتر تمام شود. از بس خواندنش لذت بخش بود، دوست نداشتم تمام شود. هم در محتوا و هم در قلم عالی بود ( البته به عنوان یک خواننده معمولی و غیرمتخصص عرض می‌کنم). بهترین رمانی بود که تا به حال خوانده‌ام.
حسام الدین مطهری در 24 سالگی این رمان را نوشته. اولین رمانش هم بوده. این مسئله نوید ظهور یک نویسنده زبردست و موفق را می‌دهد. نویسنده‌ای که در عین تخصص، متعهد و حزب‌اللهی است. درباره خودِ «کلت 45» نمی‌نویسم تا خودتان بروید و بخوانیدش.
برگرفته شده از: hamedrezaei.blog.ir