رسانه ابزار ما یا ما مطیع رسانه؟ حدس میزنید مسخرهترین جملهای که در دو سالِ اخیر شنیدم چیست؟ چیزی دربارۀ اختلاسهای میلیاردی؟ وعدههای سیاسی؟
نه، جمله این است: «به هر حال با توجه به گسترشِ شبکههای اجتماعی، باید خودمان را با آنها همراه کنیم.»
جملۀ مضحکِ بالا را نه یک بار که بارها شنیدم. گویندگانش هم نویسندهها، ناشرها، استادانِ بهنامِ جامعهشناسی و ارتباطات دانشگاه بودهاند.
رسانه ابزار ما یا ما مطیع رسانه؟
به مفهومِ این جُکِ بزرگ دقت کنید: انسان مجبور است خود را با پدیدۀ خودساختهاش همراه کند! بهنظرم جا دارد به جای «مسخرهترین» تعابیرِ سنگینتری به کار بگیرم. ولی بهتر است کمی هم مؤدب باشم. میپرسم:
تا به حال قبل از هُل دادنِ هم موقعِ ساختِ یک حسابِ کاربری در اینستاگرام و توییتر و فیسبوک و تلگرام و چه و چه از خودمان پرسیدیم چرا؟
آیا موقعِ ساختِ حسابِ کاربری، به استراتژی و راهبردمان فکر کردهایم؟ مخاطبمان، هدفمان، لحن و ادبیاتمان، زمانمان را میشناسیم؟ بعید میدانم.
